Voorlopig nog geen sneeuw voor mij

Kon ta bai lieve familie en vienden,

Alweer twee weken zijn verstreken op dit prachtige eiland.

Zaterdag 24 november heb ik mijn eerste duik gemaakt voor mijn Advanced brevet, een navigatieduik stond op het programma. Het was een prachtige duik, met als klap op de vuurpijl een schildpad gespot. Diezelfde dag was het dan zover, ik kon naar Hato om mijn vriend op te halen. Na 40 minuten vertraging en 60 minuten te hebben gewacht op Hato zag ik hem weer. Het duurde helaas wat langer dan gepland vanwege wat vertragingen bij de altijd fijne douane en controles. Maar dan mag de pret natuurlijk niet drukken, het belangrijkste was dat ik Sjaak weer kon knuffelen.
De volgende dag zaten we noodgedwongen aan huis gekluisterd, vanwege zeer slecht weer. Er trok een lagedrukgebied over Curaçao, het resultaat: straten die blank stonden en veel overlast. Gelukkig was het slechte weer eerder weggetrokken dan voorspeld, maandag was een stralende dag. Sjaak en ik zijn naar de Jan Kok salt pans gegaan om vervolgens door te rijden richting Playa Porto Marie.

Terwijl de week vorderde, moesten wij steeds meer aandacht besteden aan ons onderzoek, het einde is in zicht dus dat betekend nog veel werk te verzetten. Ik vond het geen probleem, aangezien we de mooiste werkplek, met uitzicht op de het blauwe water en rustgevende zeegeluiden op de achtergrond. Afgelopen twee weken zijn we bezig geweest met het schrijven van de conclusies, aanbevelingen en antwoord gegeven op onze onderzoeksvraag. Met resultaat: de conclusies en aanbevelingen zijn klaar. In Nederland hebben wij nog één taak te volbrengen wat betreft ons onderzoek: het onderzoeksrapport schrijven. Dit zal in Nederland dus nog even bikkelen worden, maar gelukkig hebben we daar nog wel even de tijd voor. Momenteel werken we aan onze eindpresentatie die donderdag 13 december op het programma staat.

Vrijdag 30 november hebben we Kokomo beach op een andere manier leren kennen, tijdens de Full Moon party. Een geweldig feest stond op ons te wachten, in het VIP gedeelte weliswaar. Rijdend erheen voelde we ons al VIP’s: geen files, parkeerplek voor de deur, geen rij voor de ingang en mooie VIP plekken. De slippers die ik in het begin van de avond heb aangetrokken, gingen al vrij snel uit. Heerlijk dansen met je voetjes in het zand tot in de vroege uurtjes. De dag erop hebben we een relaxte dag gehad op Mambo beach. Aangezien we in de buurt waren, heb ik direct gereserveerd om met dolfijnen te zwemmen, op 26 december zal ik samen met mijn broer dit avontuur gaan beleven. De nacht van zaterdag op zondag was het de koudste nacht sinds tijden op Curaçao en ja dat heb ik geweten, ik had het voor het eerst koud op Curaçao want wat is nou 20 graden als je 30 gewend bent?!
Om Sjaak goed te laten integreren hebben we hem op zondag kennis laten maken met een prachtig strand op dit eiland: Cas Abou. Door al die fijne zon uurtjes begin ik nu toch al aardig bruin te worden, het enige nadeel: de littekens die ik heb opgelopen door het open krabben van mijn muggenbulten worden nu helaas zichtbaar.

Afegelopen woensdag heb ik met Sjaak het eiland rond getoerd. Eerst stonden de grotten van Hato op het programma. Enige verwarring ontstond toen de grotten niet koud maar heet en erg vochtig waren. De humoristische gids maakte er een leuke rondleiding van. Ik dacht even dat hij een grapje maakte toen hij zei ‘’we hebben geen airco in de grotten, wel ventilatoren’’. Niets was minder waar, ze stonden er wel degelijk en het zorgde voor een fijne bries. Een paar uur later reden we richting het national park Shete Boca om de wilde kant van het eiland te verkennen. Nog even probeerde Sjaak een douche te nemen door bij het opspattende water te gaan staan, helaas zonder resultaat.
Daarna doorgereden naar Wespunt, zoekend naar een vuurtoren die volgens de kaart echt bestond. Het zoeken werd beloond (hoopte we), maar de vuurtoren waarnaar we op zoek waren bleef uit, daarentegen zagen we een klein stipje op een berg met een lampje wat de ó zo mooie vuurtoren bleek te zijn. Hobbelend reden we verder door de kuilen en plassen die we de heenweg ook hadden gereden. Vanaf westpunt zijn we terug naar St. Michiel gereden en onderweg gestopt bij diverse stranden: playa grandi, playa forti, grote knip, kleine knip en lagun hebben we gezien. ’s Avond hebben we samen gegeten in Willemstad. Een restaurant wat voor het eten en het uitzicht zeker aan te raden is, maar voor de bediening kan je beter iets anders kiezen.
Er is er één jarig hoera, hoera dat kun je wel zien dat was Zoë! Gisteren stond in het teken van haar verjaardag. Toeval of niet: ook bij haar verjaardag viel helaas de stroom uit. Om van een nood een deugt te maken zijn we naar het strand gegaan om daar een verjaardagsmoothie (met vuurwerk) te drinken en lekker te genieten van de zon. In de avond hebben we gegeten bij De kleine wereld, een aanrader voor iedereen die op het eiland is. Een prachtig plekje aan het Spaanse water, succes verzekerd voor een fijne avond.

Vanaf vanavond (over ongeveer een uur) hebben we er een gast bij, Sean komt uit Nederland. Het zal een gezellige boel worden met z’n vieren in huis. Dat wordt genieten dus!
Ik krijg meerder foto’s en hoor meerdere verhalen van de sneeuwval in Nederland. Het is vreemd om te realiseren dat jullie met dikke truien, laarzen en winterjassen in de sneeuw spelen terwijl we hier genieten van de warmte. Ik moet nog even niet aan de kou denken dus ik geniet nog met volle teugen! Misschien lukt het om een beetje warmte jullie kant op te sturen……


Ayo en liefs vanuit een zonnig Curaçao

Emma