Local Live

Kon ta bai lieve familie en vrienden,

Alweer ruim een week geleden dat ik iets via waarbenjij.nu heb laten horen, de hoogste tijd voor een nieuw verslag dacht ik zo!

Ons tweede weekend op Curaçao stond in het teken van: verkenning en off the road. Zaterdag begon onze trip richting de Aloë Vera plantage. Ondanks dat je de Aloë hier op het strand of langs de weg kan plukken om vervolgens het sap over je lichaam heen te smeren, was het indrukwekkend hoeveel planten er bij elkaar stonden. Deze plantage is de plaats waar het wordt gemaakt en wordt verkocht. Door stroomuitval die morgen, helaas geen rondleiding.
Op onze weg naar de Aloë Vera plantage, zag ik een bordje ‘’serena art factory’’. Voor mensen die het niet kennen: op het eiland worden beeldjes verkocht met gigantische rondingen die de Antilliaanse vrouwen symboliseren. ‘’Chi Chi’s’’ heetten ze, wat wordt gebruikt voor de oudste dochter, zus of vrouwen zonder namen. Tevens is het een nickname voor speciale vrouwen. Alle beeldjes zijn uniek en worden handgemaakt en geschilderd, zodoende hebben vrouwen hier meer inkomen. Bij de Serena art factory keek ik werkelijk mijn ogen uit, zoveel soorten, zoveel patronen, zoveel zoveel zoveel. Uiteindelijk na veel wikken en wegen staat mijn nieuwe chi chi te blinken in ons appartement, deze zal mooi bij mijn chi chi staan die ik eerder van mijn ouders heb gehad.
Onze trip werd vervolgd door een bezoek aan de St. Joris baai. Tenminste dat was de planning, maar één verkeerde afslag en we kwamen in niemandsland. Een verlaten weg, met een verlaten huis en rook uit de grond en een prachtig uitzicht op de baai. Eenmaal omgekeerd, met goede moed toch op naar St. Jorisbaai. Dit schijnt dè surfsport te zijn op Curaçao. Op de weg ernaartoe leek het wel een vuilnisbelt dus we vroegen ons heilig af waar we terecht zouden komen. Mijn rijvaardigheid werd op de proef gesteld. Ik zal een situatiebeeld schetsen, neem in je gedachten: grote plassen, zandwegen, cactussen, kuilen en je hebt het beeld hoe wij reden richting de St. Joris baai. Kuilen moesten ontweken worden, om niet vast te blijven zitten in de grote modderplassen. Naast kuilen moesten cactussen ontweken worden om zo niet vier lekken banden te hebben. Eenmaal aangekomen, was er helaas geen surfer te bekennen. Een prachtig uitzicht op een verlaten baai was het resultaat. We idee was om bij St. Joris baai lekker te genieten van zon, zee en strand. Maar het strand was nou niet echt geschikt om lekker te vertoeven, dus reden we door naar de Jan Thiel baai.
Uiteraard was het water mooi blauw, zagen we er zelfs dofijnen en het uizicht geweldig, maar de hoeveelheid toeristen, té hoge prijzen en chagrijnige bediening trokken ons niet. Wordt dus niet vervolgd.

Dinsdag hebben we vier school bezoeken gehad. Op iedere school werden we een glimlach van oor tot oor door de kinderen verwelkomt. Indrukwekkend om te zien hoe groot de verschillen hier zijn m.b.t. welvaart en scholing en vooral hoe hier mee om wordt gegaan. Tijdens ons onderzoek zullen we onderzoek gaan doen op de A.E. Goiloschool, de Römerschool en de Maduroschool. Verschillende scholen, in verschillende wijken met veel diversiteit qua achtergrond en welvaart. Hierdoor krijgen we een breed beeld van de kinderen op Curaçao.
Deze week heeft verder voornamelijk in het teken van ons literatuuronderzoek gestaan. Saai en geestdodend werk maar wel noodzakelijk. Door het harde werken van afgelopen week zijn we nu zover om komende week te gaan observeren.

Door de orkanen bij de bovenwindse eiland is windstil hier momenteel meer regel dan uitzondering. Om toch wat wind te krijgen, hebben we donderdag van Kokomo beach onze (strand)werkplek gemaakt. Wat een luxe om ter afwisseling (en ter ontsmetting van de muggenbulten) de zee in te lopen!
Afgelopen vrijdag waren hier verkiezingen, op aanraden die dag thuis gebleven. Dat was maar goed ook want er waren een paar rellen in de stad geweest. De onafhankelijkheidspartij Pueblo Soberano van Helim Wiels is bij de parlementsverkiezingen de grootste partij geworden. De partij MFK van Gerrit Schotte heeft van de Curaçaose partij opnieuw veel steun gekregen en volgt als tweede partij. Dit is enigszins verontrustend voor alle Nederlanders op het eiland, aangezien beide partijen Nederlanders die geen Papiaments kunnen van het eiland af willen hebben. Natuurlijk begrijpelijk voor alle Nederlanders die zich hier hooghartig en neerbuigend gedragen richting de Antilliaanse bevolking, helaas voor de Nederlanders die zich juist de Curaçaose leefstijl eigen willen maken.

Gisteren (zaterdag) hebben we Cas abou onveilig gemaakt. Na een paar keer verkeerd te zijn gereden hebben we naast Cas abou ook St. Willebordus gezien en een indruk gekregen van playa Porto Marie. Wie niet goed in navigeren is moet slim zijn: 3 in 1 was dus het resultaat.
Cas abou is mooi, maar er zijn mooiere plekken op het eiland. Wellicht kwam het door het (zeer bewolkte) weer dat het tegenviel.
Aangezien ons weekend heilig is en we dus niet aan ons onderzoek werken, stond er vandaag opnieuw een bezoek aan het strand op de planning. Helaas waren de weergoden niet goedgezind, de hele nacht (schijnt het) geregend te hebben en was er onweer (waar ik beide niets van hem meegekregen). We hebben onze principes overboord gegooid en vandaag toch aan ons onderzoek gewerkt. Je moet wat als het regent. Morgen hebben we een vrije dag en staat een bezoek aan de likeurfabriek op de planning, daarna gaan we Marshe bieu onveilig maken.
Het eerste bezoek vanuit Nederland is al in zicht, aanstaande dinsdag zullen mijn nicht Saskia en Nicole hier landen. Ik ga duimen op mooi weer, laten we de weergoden eens goed (s)temmen.

Ondertussen begint het hier op het eiland al aardig te wennen. We loop ik steeds vaker in lange broek (klaag minder over de warmte), het Papiaments begint aardig te klinken, rij net zo hard als de locals (wat wil je zonder snelheidslimieten) en probeer de mentaliteit ‘’mañana más’’ (morgen meer) mezelf eigen te maken.


Ayo en liefs vanuit een grijs (waarschijnlijk net zo grijs als in Nederland) maar toch warm Curaçao.


Emma